4 Tellen Ademhaling als Eerste Hulp bij Zelfondersteuning – Dag 67 (vertaling)

where do thoughts come from

Vertaling blog van Lindsay Craver

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb mijzelf het belang te zien/realiseren/begrijpen van wanneer en als een gebeurtenis/situatie/interactie plaatsvindt in mijn wereld/werkelijkheid waar ik op reageer om – onmiddellijk de 4 Tellen Ademhaling te gebruiken als een Eerste Hulpmiddel bij zelfoprechte zelfondersteuning – alvorens ik reageer op de gebeurtenis/situatie/interactie, zelfs al duurt het een hele dag van 4 tellen ademhaling om mijzelf op een punt van stabiliteit/helderheid te krijgen – waarin ik mijzelf ondersteun om:

4 tellen inademen– en terwijl ik adem haal, de reactie onderken, en mijn volledig gewaarzijn breng tot tot het punt van reactie.

4 tellen vasthouden– en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, onderzoek en de reactie vaststel, beiden alsof het in het heden gebeurt, als ook alle herinneringen/ervaringen/gebeurtenissen welke de oorzaak/bron/origine aan mij laten zien van de reactie in het huidige moment.

4 tellen uitademen– en in dit, het loslaten van de reactie/de opgebouwde energetische ervaring, het door mij heen laten stromen, mij zelf vergevend in het moment: het teruggeven van de energie aan de Aarde.

4 tellen vasthouden– en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, de staat vaststellend van mijn geest en fysieke lichaam om te zien of er nog enige gedachten/energie ‘vast zit’ binnenin mij welke ik nog niet effectief heb losgelaten. Om dus dan de effectiviteit van mijn ademen/loslaten te evalueren en meten, en als ik niet in staat was om het punt te laten gaan, mijzelf te ondersteunen om door te gaan met ademen, en wanneer ik zie dat het niet vrijmaakt, dan mijzelf ondersteunend in schrijven, zelfvergeving, en zelfcorrigerende toepassing: welke ik uitschrijf terwijl ik nog steeds de 4 tellen ademhaling beoefen, totdat ik tot een punt van helderheid kom.

Wanneer het punt helder is– Ik stuur mijzelf om de gebeurtenis/situatie/interactie opnieuw uit te nodigen om mijn applicatie te testen, om er zo zeker van te zijn dat ik absoluut ben in mijn zelfcorrectie, sturend in mijn stand, en in GEEN GEVAL gestuurd door een energetische ervaring.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb om de absolute en totale toewijding aan zelf, die het inneemt om te stoppen met het zijn van een organische robot in de genade van automatische energetische ervaringen en voorgeprogrammeerde reacties, volledig in overweging te nemen en te realiseren. Ik zie duidelijk om effectief te zijn in het stoppen, zal praktisch toepassen en fysiek het zelfgewaarzijn vergroten om uiteindelijk compleet hier te zijn in ELKE ademhaling, wanneer ik realiseer dat om NIET hier te zijn in elke ademhaling het accepteren en toestaan is van rechtvaardigingen en haat om mij te sturen, in plaats van IK die MIJZELF aanstuurt als het zelfsturende principe in en als de adem, hetgeen het ENIGE punt van stabiliteit is waar op gerekend kan worden, want dit is de manier waarop ik mijzelf onvoorwaardelijk toeREKENbaar stel voor mijn gedachten/woorden/daden, en dus – om zelfs een enkele adem te missen, is een rechtvaardiging om NIET hier te zijn, en in plaats hiervan mijn zelfverantwoordelijkheid te ontwijken om te verzekeren dat elk moment gestuurd wordt in wat het beste is voor al het Leven – wat er ook gebeurt.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb opzettelijk de noodzakelijke stap van het ademhalen te missen wanneer ik geconfronteerd word met een gebeurtenis/situatie/interactie waar ik op reageer, om in plaats hiervan de energetische reactie te volgen waarin ik mij gerechtvaardigd voel om deze te volgen, zodat ik het allemaal ‘uit kan pluizen’ in mijn geest, dus verschuivend naar een plaatsvervangende dimensie, ronddwalend in de ‘verwondering’ hoe ik kan verzekeren dat ik mijzelf in een positie plaats waarin ik gelijk heb, zodat ik kan overleven als een ego – dus het opstapelen, één voor één, van een berg van gemiste ademhalingen waar ik uiteindelijk verantwoordelijk voor gesteld zal worden om te doorlopen, één voor één – want ik kan mijzelf niet verstoppen voor zelfverantwoordelijkheid, waardoor ik dus alleen een langer proces voor mijzelf creëer, want ik zal het nodig hebben om een totale zelf gecreëerde berg door te wandelen, in plaats van eenvoudig en met gezond verstand stabiel te wandelen, hier, gegrond – elk moment een laten gaan van alles dat niet ondersteunend is tot wie ik ben als Leven, totdat alles dat ik ben Leven is – door en door.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb volledig te zien/realiseren/begrijpen dat deze toepassing van het gebruiken van de 4 Tellen Ademhaling als een Eerste Hulpmiddel van zelfoprechte zelfondersteuning – oefening zal vergen, heel veel geduld, en tijd om effectief gedaan te krijgen, en dat elk punt van zelfoordeel tijdens dit proces van integratie het proces alleen maar langer en moeilijker maakt, en is eenvoudigweg niet nodig.

Ik vergeef mijzelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb mijzelf volledig te vertrouwen dat ik ALTIJD in staat ben om dat punt te vinden waarop ik reageer, in al de dimensies, binnen de realisatie dat NIETS verborgen is, en dat alles zal worden onthuld, en dus als ik het gehele punt niet onmiddellijk zie, dat is okay – het zal zich uiteindelijk openbaren, dus alles wat nodig is, is eenvoudigweg hier te wandelen adem voor adem, en elk punt sturend dat ik WEL zie, en dat ik in staat ben om te sturen, en dit te blijven doen: totdat elk punt tot voltooiing gewandeld is, en alles donker en stil is binnenin mij.

Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om mijzelf te ondersteunen met de toepassing van de 4 Tellen Ademhaling als een Eerste Hulpmiddel van zelfoprechte zelfondersteuning voor 21 dagen – en elke keer is het nodig deze toepassing te gebruiken; ik ondersteun mijzelf tot een voortdurend pushen van mezelf om te ademen totdat ik tevreden ben dat ik het punt effectief gewandeld heb en de reactie volledig heb losgelaten: Mijzelf Hier Aarden – het maakt niet uit hoe lang het duurt. Ik sta mijzelf niet toe te reageren op een gebeurtenis/situatie/interactie, of een gebeurtenis/situatie/interactie te sturen, totdat ik helderheid heb in hoe dit aan te sturen binnen wat het beste is voor alles en iedereen, hierin volledige zelfverantwoordelijkheid nemend voor hoe iets uitspeelt en voor al diegenen die erbij betrokken zijn, als mijzelf – geen zelfveroordeling toestaand op welke manier dan ook.

Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om geduldig en ijverig te zijn in het wandelen van elk punt van reactie welke zich voordoet binnen/als de Adem, en dus sta ik mijzelf niet toe om te proberen/pogen om mijn geest te gebruiken om het ‘uit te pluizen’ want ik heb duidelijk vele keren gezien dat dit niet effectief is, en de systemen en programma’s die ik bezig ben uit te wandelen, alleen maar verder versterkt, want ik ben alleen maar bezig hun voortbestaan te rechtvaardigen in plaats van daadwerkelijk te stoppen in de realisatie dat niet stoppen het rechtvaardigen is van misbruik en haat jegens het Leven, want ik ben in geen geval hier om te verzekeren dat ik sta als de Oplossing voor een wereld die het Beste is voor Al het Leven, maar in plaats hiervan ben ik alleen het probleem aan het bestendigen.

Ik ga met mijzelf de verbintenis aan mijzelf te assisteren in het specificeren in de toepassing in de realisatie dat NIETS verborgen is, en dus assisteer/ondersteun ik mijzelf om mijzelf te vertrouwen dat ik dit punt ZAL vinden, en dus hier blijf ademend en sturend hetgeen hier is om richting te geven in absolute zelftoewijding tot mijzelf als Leven, mij de eenvoud en het gezond verstand realiserend in deze manier van mezelf uit mijn geest wandelen het fysiek in, zodat ik dan dus beschikbaar ben om hetgeen aan te pakken wat dan ook nodig is in elk gegeven moment, in elke gegeven ademhaling.

(Vertaald in samenwerking met Sylvia Simone Gerssen)

http://journey-of-lindsay.blogspot.com/2012/06/day-67-4-count-breath-as-emergency-tool.html (Het Engelstalige origineel is momenteel niet beschikbaar op internet)

where do thoughts come from

Where Do Your Thoughts Come From. Find Out how your mind really works – http://lite.desteniiprocess.com/

————————————————————————————————————————-

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
Leefbaar Inkomen Gegarandeerd:
www.facebook.com/BasisinkomenGegarandeerdDoorEqualLifeFoundation
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Bernard Poolman

[602241_10151555849528638_781079000_n%255B8%255D.jpg]

*

Sunday 11 august 2013 Bernard Poolman has passed away. His heart stopped beating.

See blogpost on Creation’s Journey to Life.

*

I am not sure where to begin so I describe what I walk through since the message sunday afternoon that Bernard passed away.

When I read the message on email I first understood that his heart stopped beating and I expected that the message would go on like ‘he is in the hospital and being reanimated’ or something like that.

This is not so. Bernard really passed away.

Sadness is the first thing that comes up in me, together with disbelief and incomprehension and a thought as ‘what should we do now?!’

Soon after this it become very clear to me what to do: to move on with the activities that I am doing, and with the group who will continue doing the tasks. It was as if I was making some kind of checklist inside myself to see if I am able to continue the work what I started within Desteni, without the physical presence of Bernard being here anymore.

I am able to continue. I have called Larry and Sylvie and asked them to open the email. I wanted to share this with them. In the hourse after this, I was still pretty clear.

We have had chat at 20.00 with the whole group. Within this it became clear that Bernard will not be coming through the Portal:

Bernard will not be coming through the Portal. You must understand that Bernard was an individual standing within and as all of existence in his Physical Body; now that he is no more in his physical body, he as what he stood as, as life, as here, as all, as one, as equal still remains within existence; but he is no more an individual being/person………….. So, we cannot talk with him personally as a him personally did only exist for the time-being on earth as to what was necessary to be done. Therefore, we as individuals still here have to stand and walk this Physical Process. The dimensional process is/has been done and walked  we have to take it from here into/as the Physical and we have everything we need.

And here the real sadness came up. He is really not here anymore as ‘Bernard’, also not as an individual being in the dimensions.

The group is directly standing up within the responsibility to continue with the activities in and as Desteni untill it’s done. There are questions but there will be coming an interview from Sunette and this will probably answer most of the questions.

In the hours that follow, everything becomes clear very fast with regards to the points that I have not yet taken real responsibility for within myself; the things that I saw, but not yet ‘picked up’ to really change within myself. All these points actually leads towards the same conclusion, that I still trusted on Bernard in a way, that I am not really aware of what ‘life’  is, that I do not understand how he can deside to not continue as an individual being but as existance everywhere, being present in all life. Most of all are related to missing a point of absolute certainty. This is what I have missed so much during my life, and what I have experienced, seen and received as a support and example from Bernard. This is the point what I did not bring into standing in a sufficient way within myself because of participation within and as the mind, which gives an experience of self-doubt.

I notice that I made attachments towards Bernard with regards to his total effort with absolute certainty to bring in Life as what is best for all, untill it’s done, and that I used his absolute certainty and dedication as a motivation to push myself through. After being in South-Africa, I have asked myself several times if I would move on in self-honesty no matter what, and the answer was ‘yes’ every time. It is what I wanted to do for already 20 years, but what I was not able to take on in totality, because I was missing the complete information, the tools to bring it into practise and a living example of how to do this. I was missing the act of self-forgiveness, and without self-forgiveness, no real change is possible. Bernard and Desteni gave me the information, the practical tools and the living example, and within Desteni I picked up tasks that I am able to complete, with or without Bernard, and so I can move on with what I am doing already.

At the same time I noticed that there was still hesitation to really live in absolute certainty and dedication towards and as life. It was as if there was some kind of, “yes, but” within myself, and I was moving, but it seems like moving too slow; it felt like pushing through a fuzzy cloud of distraction.

So, the absolute certainty and effort from Bernard I used as a motivation to push myself through. And this is what I need to be for myself. During this week after his passing away, I notice a change in myself and around me, as if some veil, some ‘noise’ has moved with him. This is related to the removing of the physical systems that he was working on, and the last one that he took on while and with leaving his physical body. (There will be coming interviews about this from Sunette – you can read her blog here). As if for the first time, I see myself as being able to do this, to take full responsibility for my own mind and to work together with the group on bringing a solution into the world. I experience it as if the support as the living principles as Life as Bernard was standing in and as, is spread out everywhere in and as existence, as a platform to walk on, available for everyone who is ready to face oneself in self-honesty.

There is no choise anymore: I have to walk into living as what I see, realize and understand as the only solution and we as a group as Desteni have to walk and bring the solution into the world, and we as a group as humanity have to bring this change into living, as the only solution to live in equality and oneness in and as this physical world. We have to be, become and continue in being practical living beings as what is best for all, and within this we have to stand the test of time, as Bernard stood the test of time and has become timeless and always Here, in and as support as Life, in and as the Living Principles.

His carefullness in every breath, is what stands most by me, as Anna is also describing in her blog about Bernard.

This starts in tender care in and as myself,in the very small things. Really listening to myself. Applying self-forgiveness on the fear that comes up in this; fear for standing up in and as life in carefullness in a world that is not carefull. There is so much to do in this before I am really able to be carefull in every breath.

(Compassion in Action)  (Blog Cathy)

Life is caring, the mind is not. So the systems that exist have to be realligned with and as the living principles as what is best for all in and as carefullness, and so we need to stop the starting point of self-interest in and as the mind. This starts within ourselves, as only when we as as humanity change into carefull and trustworthy beings, we will be able to change the world into a place that is Best for All Life.

This is what Bernard and Sunette are pointing out every time again: “You only need to take full responsibility for your own Mind Consiousness System and to forgive and change yourself within this”.

This is how change will take place as 1+1+1+1+1

“Give as you would like to receive”.

Within this, real care will come in. As first there is the giving and then there is the receiving.

Bernard said several times to me: “You are still scared of people”. “What to do” I asked. “It’s a thought”, he answered.

Within my witness-blog about going to the farm I described (part of) my experience with  Bernard on the farm.

I can keep on writing while the words are not fully describing what Bernard has given and how gratefull I am for what he has done. It is to each one of us to really live as his example in and as the Living Principle.

Here are a few lines from the chat that shows how it is not about Bernard but about the Living Principle that he brought into the world, and only living by this living principles and within this, bringing life into the world until it is done, until all is life, is a real expression of gratefullness and respect towards Bernard, who is standing as Life-Self-Realised. Because, what we all are really missing is

LIFE

in and as ourselves, and so in and as the world:

we have to become the living example of the living principle in the physical (Sunette)

he’s always stood in existence, as existence – here, so he’s “here”, but not “Bernard as an individual” – what I mean with ‘he’s here in/as existence’ is the Principle, Life (Sunette)

he told us -it is never about the individual, but the principles, thus we cannot use any excuses that bernard is not alive, because the principles still stand and it is up to us to stand (Cameron)

Consider the point that Bernard wasn’t something special  but the embodiment of a principle that we can all develop ourselves as; so  then I would suggest to simply stand as that point yourself of giving yourself your life back through being disciplined, and diligent in your process of standing up (Viktor)

he will be missed – but we will not miss his message/his words/what he stood for/as – this we’ve got to take and live and continue to do so (Sunette)

I would say Bernard did a better job than Jesus. Establishing the process of walking as equals as one as the principle – so we individually and together see this through, he was the guiding point, and now we have enough guidance to guide ourselves and each other and so to those still to come to be walking with us (Sunette)

we cannot rely on one single individual as that would be again ‘following a message’ instead of living it (Marlen)

Need to look at what you saw in bernard and found missing within yourself and then give it to yourself (Fidelis)

All he ever asked of us is show others the support he has given us (Fidelis)

we each stand as a specific point within this process – Bernard stood as the living example of what we are to become, life self-realised – walking the process we have established / each has ‘their point to stand’ – so, ‘life individualized’ is like self realisation process of being/becoming life and we have the process / structure to walk to be/become it (Sunette)

 Bernard Poolman –  Living The Word Alive: DAY 231

Thank you

Video support Marlen

*

(This is partly a translation of the Dutch blog that I wrote on 13 august 2013)

(Dutch blog with related self-forgiveness)

(Dutch Journey to Life blog)

(English Journey to Life blog)

*

—————————————————————————————————————————————————————————–

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/

Bij de osteopaat

Ik ervaar ontzetten veel weerstand om me te laten behandelen. Mijn fysiek is verkrampt, met name darm en bekken, en in het fysiek gaan betekent ook in deze pijn gaan.

We starten de behandeling. Hij begint met de schedel en later het buikgebied. Op een gegeven moment uit ik dat ik zoveel weerstand ervaar dat ik het liefste zijn handen weg wil slaan en weg wil rennen. “Voelt het niet goed om hier te zijn”? vraagt hij. “Ik weet het niet, ik wil er doorheen; weerstand voelt nooit goed”, zeg ik. (Het voelt alsof ik mezelf iets aandoe en ‘niet voor mezelf opkom’).

Okay Ingrid kom op, weerstand, gevoelens van misbruik, niet willen dat hij mijn lichaam aanraakt. Wat zou Bernard-Leven zeggen?

osteopathie gouda

Weerstand is een illusie. Gevoelens van misbruik zijn niet echt en gebaseerd op gedachten en herinneringen. Er kan me niets gebeuren (ik ben vaker bij deze osteopaat geweest en hij kan ‘via zijn handen met het fysiek praten’ en is hierin ervaren en integer).

Ik zie dat hij even twijfelt om door te gaan, en ik realiseer me dat ik zelf verantwoordelijkheid dien te nemen voor het voortzetten van de behandeling, en dat doe ik.

Zo stop ik nog wat gedachten als illusies die opkomen, pas hier en daar een zelfvergeving toe in het hoofd en ik word rustiger, de emoties verdwijnen. Uiteindelijk gaat de behandeling vrij soepel en geeft hij de feedback dat het lichaam snel ontspant in de aanrakingen en grepen, veel sneller dan een paar maanden geleden, en zo noemt hij nog een aantal fysieke verbeteringen op ten aanzien van vorige keer. “Je hebt hard gewerkt”, zegt hij.

Dat heb ik. Ik heb de afgelopen maanden veel doorgewandeld in schrijven en toepassing van zelfvergevingen en zelfcorrecties – onder andere in de Dip-Pro cursus in het mind-construct – waardoor de emoties, opgeslagen in het lichaam, veel minder zijn geworden.

Waar ik me gewaar van wordt in deze behandeling, is dat een ‘push’ en een opstaan heel rustig is, heel soepel, ‘stil’ zou ik zeggen, en dat er helemaal geen heftige taferelen aan te pas hoeven komen. De voorstellingen in de geest zijn heftig, en dat is precies hetgeen dat tegenhoudt om zelf te pushen en rustig en soepel op te staan, in het fysiek te komen. Leven is soepel, de geest verkrampt en creeert weerstand en wordt hierin en hierdoor heftig.

Een ander punt is het ‘geluid maken’ ter ondersteuning om in het lichaam te komen. Hij vraagt me geluid te maken om dieper in het lichaam, waar hij zijn handen houdt, te komen. Op dit geluid maken tijdens een behandeling ervaar ik al jaren weerstand, en ik doe het dus ook niet. Geluid maken terwijl ik op een behandeltafel lig in mijn blootje in een voor de geest wat ongemakkelijke positie, mmm dat is niet hetgeen ik om sta te springen. Dit komt door verbeeldingen van hard gekreun en gesteun en oergeluiden waarvan ik denk dat dit moet plaats vinden met veel aandacht hierop. Dus ik vraag hem nu, “hoe doe ik dat? Je moet even iets aangeven anders kom ik er niet doorheen”. Hij maakt even een geluid, “huuuuuh”, kort, en zegt, “gewoon, een geluid, maakt niet uit wat, als het maar trilt”.

“Als het maar trilt”? vraag ik hem. “Ja”, zegt hij.

Okay hier kan ik iets mee. Het is gewoon om te trillen in het fysiek. Dus ik maak wat geluiden om te trillen en vrij soepel ontspannen de strakgespannen spieren waar hij wat druk geeft met zijn handen, zonder ook maar enigszins te letten op wat voor geluid ik maak, maar gefocussed op de toestand van het weefsel in mijn lichaam waar hij zijn handen heeft.

Geluid als klank in het fysiek om te trillen. Dit sluit direct aan op het hardop in klank brengen van zelfvergevingen.

Het fysiek, de fysieke gesteldheid van mijn lichaam, is hier mijn referentiepunt dat het proces van zelfvergeving werkelijk invloed heeft op het fysiek en effectief is om emoties op te ruimen en zo het fysieke weefsel vrij te maken waardoor de spieren kunnen ontspannen; vrij maken van de opgeslagen spanning, van de opgeslagen structuren van de geest. Tevens laat deze behandeling me zien hoe de geest weerstand vergroot en opgooit als een enorm monster en dat er blijkbaar met enorm veel kabaal moet worden opgestaan als aanwezig worden in het fysiek. Niets hiervan is echt. Het aanwezig zijn in het lichaam gebeurt bijna ongemerkt, glijdend, geluidloos, aanwezig, stil.

Aan het einde van de behandeling realiseer ik me dat ik in deze behandeling zelf de leiding heb genomen, de beslissing om de weerstand te stoppen en in het fysiek te gaan. En dat de ‘gevoelens van misbruik’ gebaseerd zijn op ervaringen waarin ik mijn zelfsturing en zelfbestuur heb weggegeven aan een ander (=de mind), dus in de geest aan een andere persoon, hoogst waarschijnlijk door gedachten als ‘dat ik dit moet doen’ of ‘dat ik niet anders kan’ etc,  waardoor ik misbruik ervaar, maar waarin ik iets feitelijk zelf toesta en toelaat en zelfs inzet door een geloof in mijn gedachten in de geest (noot – er heeft Geen werkelijk fysiek misbruik plaats gevonden in dit leven). Dit is een interessant inzicht om specifiek te onderzoeken.

Een voorbeeld van hoe een behandeling als osteopathie ter ondersteuning van het fysiek, gecombineerd kan worden met het proces van schrijven, zelfvergeving en zelfcorrectie, en hoe dit elkaar effectief aanvult en bevordert. (Reis van ziel naar Leven – Dag 350)

Steviger aanwezig in het lichaam geeft de stabiliteit om veranderingen in het dagelijks leven werkelijk toe te passen, in ieder moment, en als ik de geziene veranderingen werkelijk leef in de fysieke realiteit, is zelfverandering gevestigd en zeker, in en als het fysiek, en zal verandering in de fysieke wereld kunnen plaatsvinden.

Desteni-I-Process-Lite – Free course

Spirituality under microscope

Are we the slaves of our own beliefs?

—————————————————————————————————————————

Mogelijkheid tot wereldverandering met gelijke kansen voor ieder-een:
www.equalmoney.org
Equal Life Foundation:
https://www.facebook.com/EqualLifeFoundation
Proces van zelfverandering:

www.desteniiprocess.com
www.lite.desteniiprocess.com  GRATIS ONLINE CURSUS MET BUDDY
Proces van relatie naar agreement:
www.desteniiprocess.com/courses/relationships
Zelfeducatie free:
www.eqafe.com/free
www.desteni.net
www.desteni.org
Journey to Life:
7 jaar dagelijks schrijven
7 jaar dagelijks schrijven – Dag 1 – Van ziel naar Leven
http://www.facebook.com/groups/journeytolife/
video: 2012: Nothingness – The 7 year process Birthing Self as Life
De Desteni Boodschap – Wat doen we ermee?:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/02/13/dag-235-de-desteni-boodschap-wat-doen-we-ermee/
Zelfvergeving als Toegift aan jeZelf:
http://ingridschaefer1.wordpress.com/2013/05/20/dag-299-zelfvergeving-als-toegift-aan-jezelf/